குமார் பெங்களூரில் ஓர் மென்பொருள் கம்பெனியில் வேலை செய்பவன்; நவநாகரீக ஆடவன். அவன் அலுவலகத்தில் வேலை செய்யும் இன்னொரு தமிழ்ப் பையன் விஷ்வா. இருவரும் வெவ்வேறு டீமாக இருந்ததால் பழக்கம் இல்லை. ஆண்களை விரும்பும் குமாருக்கு விஷவாவின் மீது எப்போதும் ஓர் கண் உண்டு. வழக்கமாக சனி ஞாயிறுகளில் வேலை கிடையாது. அதிக வேலை இருந்தால் மட்டும் சிலர் வேலை செய்வார்கள். அப்படித் தான் ஓர் நாள் குமார் சனியன்று வேலைக்கு வேண்டா வெறுப்பாக சென்றான். அவன் இருக்கைக்கு அருகில் யாருமில்லை. தனியே நாளை ஓட்ட வேண்டும் என நொந்து கொண்டான்.
காபி எடுக்க செல்லும் போது தான் கவனித்தான், விஷ்வாவும் தனியாக வந்திருக்கிறான் என்று. யாருமில்லை என்பதால் அவனோடு பேச்சு கொடுக்க நினைத்து அவனருகில் சென்றான். யாரோ அருகில் இருப்பதை கவனித்த விஷ்வா, திரும்பி குமாரிடத்தில் சிறு புன்னகை மட்டும் புரிந்தான்.”ஹை ஐயம் குமார். நீங்க தமிழா”
“ஹாய். ஐயம் விஷ்வா. ஆம் தமிழ் தான்”
“உங்கள ரொம்ப நாளா கவனிச்சிட்டு இருக்கேன், இன்னைக்கு தான் பேச சான்ஸ் கெடச்சுது.”
“ஏன் குமார்? நீங்க வந்து பேசி இருக்கலாமே. நீங்க என்ன கவனிக்கிறத நானும் கவனிச்சிருக்கேன்.”
“இல்ல நீங்க ஜிம் பாடிலாம் வெச்சு ஆளு செமையா இருக்கீங்க. அதான் ஒரு சின்ன தயக்கம்.”
“ஓ! அப்படியா தாங்க்ஸ். ஜிம் பாடிலாம் இல்லனாலும் நீங்களும் சும்மா கும்முன்னு இருக்கீங்க ”
விஷ்வா சொன்னதைக் கேட்டு குமார் பலமாய் சிரித்தான். விஷ்வாவும் சிரித்தான்.
“சரி பாஸு நான் பிரேக் போறேன் வரீங்களா?”, குமார் தூண்டில் போட்டான்.
“நம்ம ஊர் காரரு நீங்க கேட்டு முடியாதுனு சொல்ல முடியுமா? வாங்க போவோம். அதுக்கு முன்னாடி யூரின் போயிட்டு வந்துடுறேன் “, விஷ்வா.
“ஹ்ம்ம் சரி. நானும் வர்றேன். ”
இருவரும் இருக்கையில் இருந்து கிளம்பினர்.
“எத்தன வருஷமா ஜிம் போறீங்க பாஸு”, குமார்
“இப்போதான் 3 வருஷமா போய்கிட்டு இருக்கேன். ”
“சூப்பர் பாஸு. எனக்கும் போகணும்னு ஆசை தான். ஆனா டைம் கெடைக்கல. உங்க பெரிய பைசப்ச பாத்ததும் எனக்கும் போகும்னு திரும்ப ஆசை வருது.” , குமார்
“சும்மாவா மூணு வருஷ வொர்க் அவுட் ல.” கையை முறுக்கி காண்பித்தான் விஷ்வா.
ரெஸ்ட் ரூம் எனப்படும் டாய்லட் வந்து விட இருவரும் உள்ளே சென்று ஜிப்பை கழற்றி ‘அதை’ வெளியே எடுத்து விட்டு பேசினில் தண்ணீரை பாய்ச்சினர். (ஹி ஹி ஹி தனித்தனியே தாங்க) திடீரென குமார் தனக்குத் தானே சிரித்துக் கொண்டான். விஷ்வா என்னவென்று கேட்க. ஒண்ணுமில்ல என்றான், ஆனாலும் சிரிப்பை நிறுத்தவில்லை. விஷ்வா மீண்டும் வற்புறுத்தி கேட்கவே. ஓர் படத்தில் ஜிம் மாஸ்டரிடம் கமெடி நடிகர் கேட்ட ஓர் டயலாக் ஞாபகம் வந்தது என்றான். இப்போது விஷ்வாவும் சிரித்தான்.
“ஜிம் போனா எல்லாத்தையும் பெருசு பண்ண முடியுமா பாஸு”, குமார்
“ஹ்ம்ம் தெரிலையே..” விஷ்வா.
“உங்களுது என்ன சைஸ் பாஸு”, குமார்
சிரித்துக் கொண்டே “அளந்து பார்த்ததில்லை” என்றான் விஷ்வா.
“அளந்து பாத்துடுவோமா?!” என கண்ணடித்தான் குமார்
“என்ன.. என்ன சொல்றீங்க..? விஷ்வா கேள்வியை முடிக்கும் முன்னர் குமார், யூரின் போய்விட்டு லாக் செய்யப்பட்ட விஷ்வாவின் பேன்ட் ஜிப்பின் மீது கை வைத்தான்.குமாரின் திடீர் தாக்குதல் விஷ்வாவுக்கு அதிர்ச்சி கொடுக்கவில்லை, இப்படி நடக்கும் என முன்னமே எண்ணியிருந்தான். இருந்தாலும் அதிர்சியுற்றவன் போல் காட்சி தந்தான்.
“அட செமயா இருக்கு..டெம்பர் ஆகமே 6 டு 7 இன்ச் இருக்கும் போல.”, குமார்.
“சரி விடுங்க போலாம்.”,விஷ்வா.
“வெளிய எடுத்து காட்ட மாட்டீங்களா? “, குமார்
“எதுக்கு வெளிய எடுக்கணும். அதான் அளந்துட்டீங்களே”,விஷ்வா.
“வெளிய எடுத்தா என் வாயால அளக்கலாம்னு நெனச்சேன்.”, குமார்
“இந்தக வேண்டாமே. சேப்டி இல்லையே” என்றான் விஷ்வா.
“வீகெண்ட்-ல இங்க யாரும் வரமாட்டாங்க யாரும் வரமாட்டாங்க. சோ பயமில்ல. காட்டுங்க “, குமார்
விஷ்வா தயக்கம் காட்டுவது போல் நடித்துக் கொண்டே ஜிப்பைக் கழற்றினான். உடனே கையால் பிடித்துக் கொண்டான் குமார். பிசையத் தொடங்கினான்.
“வாயல அளக்கப் போறேன்னு சொன்ன” என்றான் விஷ்வா.
நமுட்டுப் பார்வை பார்த்துவிட்டு குனிந்து அவன் பூலை வாயில் போட்டுக் கொண்டான் குமார். 5 நிமிடம் சப்பிவிட்டு அவன் டிஷர்டை, தூக்கி காண்பிக்க அவன் முலைகளை நக்கினான் விஷ்வா.விஷ்வாவும் தன் தடித்த முலைகளை காட்ட கடிக்காத குறையாக சப்பினான் குமார். இருவரும் ஆடைகளை கலைந்திருந்தாலும், பாதுகாப்பிற்காக அவர்கள் உடலிலேயே ஒட்டிக் கொண்டிருந்தன ஓர் ஓரமாய். காம்பைச் சப்பி பால் குடித்தவர்கள், இன்னும் தாகமெடுத்ததோ என்னோவோ வாயோடு வாய் இணைத்து எச்சிலைப் பரிமாறிக் கொண்டனர்.
“பின்னாடி விடட்டுமா?!” முனகலோடு கேட்டான் விஷ்வா.
“அதுக்குதான் வெயிட் பண்ணிட்டு இருக்கேன். ஆரம்பி பாஸு..”
குமார் சம்மதித்து வாஷ் பேசின் முன் கைகளை சப்போர்ட்டுக்கு பிடித்து குனிந்த படி நின்று கொண்டான். அவன் முன்னால் பெரிய கண்ணாடி இருந்ததால், பின்னால் இருந்த விஷ்வாவை நான்றாக பார்க்க முடிந்தது. நன்றாக பிளக்கப் பட்ட ஓட்டையில் எச்சிலைக் கொண்டு நிரப்பினான் விஷ்வா. தடித்திருந்த அவன் பூலை மெதுவாக உள்ளே செலுத்தினான். மெதுவாக முழுப் பூலையும் உள்ளே செலுத்தி ஆட்டத்தை ஆரம்பித்தான். ‘லபக் லபக் சதக் சதக் லபக் லபக் சதக் சதக்’ என மெதுவாய் கிளம்பி அதிவெகமெடுக்கும் ரயில் போல விஷ்வாவின் பூல் உள்ளே வெளியே விளையாடிக் கொண்டிருந்தது. கண்ணாடியில் இந்த விரைவு இயக்கத்தைக் கண்டு களிப்புற்றிருந்தான் குமார். தனக்கு கஞ்சி வரப் போவதை குமாரின் முலைகளை அழுதும் விதத்திலேயே சொன்னான் விஷ்வா. குமருக்க் கஞ்சி குடிக்க பிடிக்கும் என்பதால் தன் வாயில் விடுமாறு கேட்டுக் கொண்டான். சில நிமிடங்களுக்குப் பிறகு உஷ்ணமான உயிர் விந்துவை குமாரின் வாயில் ஊற்றினான் விஷ்வா.
பெரு மூச்செடுத்து அடங்கிப் போனான் விஷ்வா. குமாரின் பூல் விறைத்து கஞ்சியை விட தயாராய் இருந்தது. கை அடிக்க முற்பட்ட குமாரைத் தடுத்த விஷ்வா, குமாரின் பூலை சப்பத் தொடங்கினான். குமாருக்கு இது பெரிய ஆச்சர்யத்தைக் கொடுத்தது. ஏற்கெனவே உச்சத்திற்கு அருகில் இருந்ததால் சில நிமிடங்களில் கஞ்சியை கொட்டினான் குமார்.
இவனைப் பார்த்து அவன் சிரிக்க அவனை பார்த்து இவன் சிரிக்க, ஆட்டம் இனிதே நிறைத்து. ஆடைகளை சரி செய்து கொண்டு திரும்பினர்.
போகும்வழியில் விஷ்வா கேட்டான், “அடுத்த சனிக்கிழமையும் ஆபீஸ் வருவியா குமாரு
