வணக்கம் நண்பர்களே.. இது கொஞ்சம் வித்தியாசமான கதை. கொஞ்சம் அறுவறுப்பாக இருக்கும். கதையை படிக்கும் போது சிலர் வாந்தி கூட எடுக்கலாம். உங்களுக்கு சகிப்புத்தன்மை இருந்தால் கதையை முழுவதுமாக படிக்கலாம். நூறுக்கு ஒரு நபருக்கு இக்கதை பிடிக்கலாம். இந்தக் கதை டாய்லெட் அடிமை ரகத்தை சேர்ந்தது. நன்றி. சாய்ராம்.
அப்போது நான் கரூர் தாந்தோன்றிமலை கலை அறிவியல் கல்லூரியில் முதலாமாண்டு படித்துக் கொண்டிருந்தேன். கல்லூரியில் சேர்கையில் என்னுடைய தூரத்து சொந்தமான மாமா ஒருவர் தாந்தோன்றிமலையில் பைனான்ஸ் வைத்து இருந்தார். அதனை உறவினர்கள் மூலம் தெரிந்து கொண்ட என்னுடைய அப்பா பல வழிகளில் விசாரித்து அந்த மாமாவின் வீட்டினை கண்டுபிடித்து பேசினார். அப்படியே நான் தங்கிக் கொள்ளவும் ஏற்பாடுசெய்துவிட்டார்.
மாமாவின் பெயர் வெங்கடேச சாஸ்திரி, மாமி காயத்ரி. அவர்களுக்கு எட்டு வயதில் ஒரு பையன். இவர்களைவிட முக்கியமான நபர் மாமா வீட்டு வேலைக்காரி மாரியம்மா. தொட்டியம் நாக்கியர் பரம்பரை. தமிழ்நாட்டில் நாயக்கர் படையெடுப்பு நடந்த காலத்தில் தெலுங்கு தேசமான ஆந்திராவில் இருந்து வந்தவர்கள். இன்றும் அவர்கள் வழியினர் பலர் வேட்டைநாய்களை வளர்த்து முயல் வேட்டைக்கு செல்பவர்கள். பெண்கள் கூட முன்பெல்லாம் வேட்டைக்கு செல்வார்களாம். அதனால் அந்த வம்சா வழி மாரியம்மாவுக்கு நல்ல உடற்கட்டு. இரண்டு பிள்ளைகளை பெத்தவள் போலவே இருக்க மாட்டாள். சுகப்பிரசவம் வேறு. அதனால் இடுப்பில் சுருக்கம் கூட இருக்காது. கல்லூரி பெண் போல சிக்கென இருப்பாள். மாரியம்மாவின் புருசன் சரியில்லாததால் வீட்டு வேலைக்கு வந்து தன் பிள்ளைகளை படிக்கவும், சாப்பாட்டிற்கும் வழி செய்து கொண்டிருக்கிறாள்.
நான் மாமாவின் வீட்டு மாடியில் உள்ள அறையில் தங்கியிருக்கிறேன். ஒரே ஒரு ரூம் மாடியில்.. அதுவும் டேங்க் வைக்க கட்டியது. ரூமோடு அட்டேச்சுடு பாத்ரூம் வசதி இருந்தது. மீதியெல்லாம் மொட்டை மாடி. நான் மாலை நேரமெல்லாம் மொட்டை மாடியில் இருப்பேன். மாரியம்மா புதன்கிழமை, சனிக்கிழமை துணி துவக்க மாடிக்கு வருவாள். அவளுக்காக துணி துவைக்க கல்லும் தண்ணீருக்கு பைப்பும் எடுத்து விட்டிருந்தார்கள். மாரியம்மா துணி துவைக்க முழங்கால் வரை சேலை பாவடையை ஏத்தி விட்டுக்கொள்வாள். ஜன்னலில் இருந்து பார்த்தால் இடதுபக்கம் ஜாக்கெட்டோடு முலையும் இடுப்பும் முழங்காலும் பளீர் என தெரியும்.. ஜன்னலில் அதைப் பார்த்துக் கொண்டே பல முறை கையடித்துள்ளேன். அவளை கரைக்ட் செய்ய மனம் விரும்பினாலும்.. ஏதாவது தப்பாய் போனால் மாமாவுக்கு முன்னால் மானம் போய்.. அப்பாவுக்கு தெரிந்துவிடும். பிறகு அப்பா என்ன செய்வார் என்றே சொல்ல முடியாது. அடித்தே கொன்று போட்டாலும் ஆச்சிரியப்படத் தேவையில்லை.
அன்று நான் ரூம் கதவை சாத்தியக் கொண்டு அரசு லேப்டாப்பில் பிட்டு படம் பார்த்துக் கொண்டிருந்தேன். கல்லூரியில் நண்பர்கள் இதுபோல புதுப்படம், பிட்டுபடத்தை சேர் செய்து கொள்வோம். அப்போது நாயகி, ஓலாட்டம், பால்காரி, காட்டூக்கோழி பல பி கிரேடு படங்களை ஏத்தி கொடுத்திருந்தனர். நல்ல கொழுத்த மாலு மாமி தொடைவரை பாவடையை ஏத்தி குத்துகால் வைத்து உட்காந்து பால் கறந்து கொண்டிருக்கும் சீன் பார்த்துக் கொண்டிருந்தேன். செம சீன்.. என் பெர்முடாசை கீழே இழுத்துவிட்டு சுன்னியை ஆட்டிக் கொண்டிருந்தேன். ஹெட் போனையும் தாண்டி கதவு தட்டும் சத்தம் கேட்டது. ஹெட்போனை கழட்டியதும் கவலை உடைப்பது போல தட்டிக் கொண்டிருப்பது தெரிந்தது. நான் அச்சச்சோ யாரோ ரொம்பநேரம் கதவை தட்டுகிறார்களே.. என பெர்முடாசை சரி செய்து கொண்டே ஓடிப்போய் கதவை திறந்தேன்.
“எவ்வளவு நேரம் தான் கதவை தட்டறது. என்னா பையன் நீ.. இப்படியா தூங்குவ” என கத்தினாள் மாரியம்மா.
நான் கம்மென இருந்தேன். “வெளிய போ நின்னுக்கிட்டு இரு நான் ரூமை பெருக்கிட்டு வாரேன்” என அவள் ரூமுக்குள்ள போக.. நான் வெளியே வந்தேன். காலையில் துவைத்து காயப்போட்டிருந்த ஜட்டி பனியனை உறுவி தோலில் போட்டுக்கொண்டு கீழே சாலையில் போவோரை வேடிக்கை பார்த்துக் கொண்டிருந்தேன்.
“யேய் தம்பி.. ” என குரல் கேட்டது. நான் பின்னால் திரும்பி பார்த்தேன். “இங்க வா” என கையால் அழைத்தாள். நான் வருவதைப் பார்த்ததும் ரூமுக்குள் போய்விட்டாள். நான் பக்கத்தில் போனேன். அவள் பெட்டுக்கு பக்கத்தில் நின்று என் லேப்டாப்பை பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள். எனக்கு அப்போதுதான் பிட்டு படத்தை நான் பார்த்துவிட்டு அவள் கதவை தட்டியதும் நிறுத்தாமல் கூட போனது ஞாபகம் வந்தது.
“நாயே.. இந்த கருமத்தை பார்த்துக்கிட்டு தான் நான் அத்தனை தடவை கதவை தட்டியும் திறக்காம இருந்தியா” என்றாள்.
“என்னாக்கா.. நாயினுனெல்லாம் சொல்றிங்க. மரியாதையா பேசுங்க” என்றேன்.
“ஒம்மாள.. தொங்கனா கொடுக்கா.. பிட்டு படத்தை பார்த்துட்டு இருக்கிற நாயி.. உங்க மாமாவுக்கிட்ட இத செப்பினா.. இங்க ரூமுல இருக்க முடியாது. நாய அடிக்கிறமாதிரி அடிச்சு தொரத்தி விட்டிருவாக. சொல்லவா” என மிரட்டினாள்.
எனக்கு தலையே சுத்தியது. மாமிக்கு தெரிந்தாள் “சீ இது போல தானே என்னை அசிங்கமா பார்த்திருப்ப..” என்று சொல்லி திட்டுவார்கள். இனி இந்த அசிங்கம் எல்லா பக்கமும் தெரிந்து போகும். படிப்பு நின்றுபோய்.. எதிர்காலமே வீணாகும்.
மாரியம்மாவிடம் பணிவாக நடந்து கொள்வதே நல்லது என உணர்ந்தேன். “அக்கா சாரிக்கா.. சாரிக்கா. எதையும் சொல்லிடிதிங்க. அப்புறம் அசிங்கமாகிடும். என் படிப்பு கெட்டு போயிடும்” என கெஞ்சினேன். அவள் இன்னும் கோபமாக இருந்தாள். “நாயினு சொல்லிட்டேனு.. அவ்வளவு கத்தின.. நான் நாயினுதான் உன்னை கூப்பிடுவேன். சரியா” என கோபமாக சொன்னாள்.
எனக்கு இதிலிருந்து தப்பித்தால் போதுமென தோன்றியது. “என்னடா”
“சரிக்கா..” என்றேன் வேறு வழியில்லாமல். மாரியம்மாவுக்கு நான் பயப்படுகிறேன் என தெரிந்தது குதுகளமானாள்.
“நான் சொல்லபடியெல்லாம் கேட்டு நடந்தா.. நீ தப்பிச்ச.. இல்லைனா உன் எதிர்காலம் கோயிந்தாதான். புரியுதா”
நான் புரியுது என தலையை ஆட்டினேன். “வாயை திறந்து சொல்லுடா நாயே”
“சரிக்கா”
“என்னாது சரிக்கா.. சொரிக்கானு.. எஜமானினு சொல்லு.”
அடங்கொன்னியா நாய்க்கச்சிக்கு திமுற பார்த்தியா. ஒரு ஆள் சிக்குனதுக்கு இப்படி வைச்சு செய்யறாளே… வேற வழியே இல்லை..
“சரிங்க எஜமானி” என்றேன். அவள் முகத்தில் புன்னகை படர்ந்தது.
“இந்த லேப்டாப்ல பிட்டு படம் இல்லாம.. அஜித் விஜய் படம் ஏதாவது வைச்சிருக்கியா? நாயே”
“விஷ்வாசம் இருக்கு எஜமானி”
“ஆங்.. அப்ப அதை போடு. நான் பார்த்துட்டு இருக்கேன். நீ இந்த ரூமை சுத்தம் பண்ணி வை. வெளக்கமாரை எடுத்து தூசி பறக்காம கூட்டு”
நான் படத்தை அவளுக்கு போட்டுக் கொடுத்துவிட்டு விளக்குமாறை எடுத்து கூட்டினேன். மாரியம்மா ஒய்யாரமாக என் கட்டில் மெத்தையில் படுத்துக் கொண்டு படம் பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள். ஹெட்பௌன் வேறு. காலக்கொடுமைடா கந்தா என புலம்பிக் கொண்டே கூட்டி முடித்தேன். அவள் பக்கத்தில் வந்து “முடிச்சுட்டேன் எஜமானி” என சொன்னேன். ஆனால் அவள் காதில் வாங்கவே இல்லை. நான் அவளைத் தொட்டு உலுக்கினேன்.
அவள் ஹெட் போனை காதிலிருந்து எடுத்தாள்.
“எதுக்கு நாயே.. என்னை தொட்ட..”
“எஜமானி.. கூட்டி முடிச்சுட்டேன்.”
“அதுக்கு தொட்டு உலுக்குவியா தேவுடியா நாயே. எஜமானினு வாயில கூப்பிட்டா மட்டும் போதாது. எஜமானினு மனசுல நிக்கனும். ” என சொல்லிக்கொண்டே ஓங்கி பொளேர் என ஒரு அரைவிட்டாள். எனக்கு கிறுகிறு என வந்தது. ஒரு பெண் அடித்ததுக்கே இப்படியா? அதுவும் ஒரே ஒரு அடிக்கு..
“நீ இப்ப பண்ணுனது தப்பு..” என மாரியம்மா கூற.. நான் கன்னத்தில் கையை வைத்து தேய்த்துக்கொண்டே தலையை குணிந்து நின்றேன். “ஒத்துக்கரியா? இல்லை இன்னொரு அரை விடட்டுமா” என கத்தினாள்.
நான் “வேண்டாம் எஜமானி. நான் ஒத்துக்கிறேன். இது என் தப்புதான்.”
“இந்த தப்புக்கு என்ன தண்டனை தெரியுமா?”
நான் மௌனமாக நின்றேன். “பதில் சொல்லுடா நாயே”
“தெரியலை எஜமானி”
“என் ஒன்னுக்க குடிக்கனும்”
“ஐய்யோ கன்றாவி என்னால முடியாது. ”
“என்னாது முடியாதா?. அப்ப வா உங்க மாமிக்கிட்ட போவோம். உன் லேப்டாப் லீலைகளை சொல்வோம்.”
எனக்கு மாரியம்மாவின் கொடூரமனம் தெரிந்தது. இனி வேறு வழியில்லை. அவள் சொல்வதை கேட்டுதான் ஆகவேண்டும். முடியாது என்ற பேச்சுக்கே இடமில்லை.
மாரியம்மா எழுந்து பாத்ரூமுக்குள் போனாள். அவள் சேலையட்டிய அழகில் சூத்து கும்மென அசைந்தது. என் சுன்னி வெடைத்தது. நானும் அவளின் பின்னாலேயே போனேன். அவளின் பின்னழகை ரசித்துக்கொண்டே..
பாத்ரூம் உள்ளே சென்றதும் “அந்த டவுசரை கழட்டி போடுடா நாயே..” என்று கட்டளை இட்டாள். நான் பெர்முடாசை கழட்டினேன். என் நீள சுன்னி விடைத்துக் கொண்டு நின்றது.
“தேவுடியா நாயே.. இப்படி பூலை வளர்த்து வச்சிருக்க.. இப்ப ஏன் விடைச்சு நிக்குது என்னைப் பார்த்தா?”
“ஆமாம் எஜமானி”
“என்னைப் பிடிக்குமா?” என ஆசையாக கேட்டாள்.
“ரொம்ப பிடிக்கும் எஜமானி.”
“வா இப்படி வந்து கீழே உட்காரு”
பாத்ரூமில் அவள் காலை அகட்டி நின்றாள். நான் அவளுக்கு கீழே உட்கார்ந்தேன்.
கொஞ்சம் கொஞ்சமாக சேலையையும் பாவாடையும் தூக்கினாள். முழங்கால் வரை பார்த்திருந்த மாரியம்மாவின் தொடை.. புண்டை எல்லாம் தெரிந்தது. கருப்பாக கொச கொசவென இருந்த முடிக்குள் புண்டை இருந்தது. நான் அதைப் பார்த்து ஆ.. வென வாயை திறந்தேன். ஸ்ஸ்… ஸ்ஸீ என சத்தத்துடன் அவள் புண்டையிலிருந்து சிறுநீரை பெய்தாள். சிறுநீர் என் வாயில் விழுந்தது. முகத்திலும் கழுத்திலும் தோள்பட்டையிலும் துளிதுளியாக சிதறியது. வாய் நிறைந்து வழிய நான் ஒரு மொடக்கு விழுங்கினேன். உப்பு நிறைந்த கடல் தண்ணீரை போல சுவைத்தது. கொஞ்சம் அறுவறுப்பாக இருந்தது. வீட்டு வேலைக்காரியின் ஒன்னுக்கை குடித்துக் கொண்டிருக்கிறோமே என மனம் குமுறியது. இரண்டாவது முறை வாய் நிறைந்ததும் நான் விழுங்கினேன். மாரியம்மா முழுவதுமாக சிறுநீர் பெய்து முடித்திருந்தாள். அவள் புண்டையை நாக்கால் சுத்தம் செய்தேன்.
“நல்லா பண்ணற நாயே. உங்க மாமி கீழ காத்திருக்கும். நான் போய் கீழ வேலை செய்யறேன். ” என கன்னத்தை நாயை வாஞ்சையாக தடவுவதை போல தடவி கொண்டு வெளியே போனாள். நாளை வரை மாரியம்மா எஜமானிக்காக காத்திருக்க வேண்டும்.
