இரவு பத்து மணி. துளசி படு சுவாரசியமாக தன்னையே மறந்து தொலைகாட்சியைக் கண்டு கொண்டிருந்தாள்.
விஜய் டிவியில் “நீயா நானா” கோபிநாத் “நடந்தது என்ன..?” ப்ரோக்ராமில் நமது நகரங்களில் நடக்கும் அட்டூழியங்களைக் குறித்து பிட்டு பிட்டு வைத்துக் கொண்டிருந்தார்.
“இரவு ஒன்பது மணிக்கு மேல் தனியாக இருக்கும் பெண்கள், வயதானவர்கள் எச்சரிக்கையாக இருக்க வேண்டும்..!!” என்று கோபிநாத் உபதேசித்து விட்டு, பின்னர் காமெரா சமீபத்தில் நடந்த சில சம்பவங்களை சித்தரித்து காண்பிக்கத் தொடங்கியது.
துளசிக்கு இதைப் பார்த்ததும் சற்று அச்சமாகவே இருந்தது. அவள் எழுந்து சென்று வீட்டின் கதவு நன்றாகப் பூட்டியிருக்கிறதா..? என்று உறுதிப் படுத்திக் கொண்டு மீண்டும் டி.வி. காட்சிகளை இன்னும் உன்னிப்பாகக் கவனிக்கத் தொடங்கினாள்.
வெளியில் நல்ல சத்தம். திடீர் திடீர் என்று மின்னல் மின்னுவதுபோலும் அவ்வப்போது தோன்றியது. மழையோ..? என்னவோ..? என்று அவள் மனதில் ஒரு சின்ன சந்தேகம்.
டி.வி. ப்ரோக்ராமில் திளைத்திருந்ததால், அதில் அவள் அதிகம் கவனம் செலுத்தவில்லை.
இப்போது துளசியைப் பற்றி சில வார்த்தைகள். துளசி ஓர் அழகான இளம் குடும்பத்தலைவி, ஹோம் மேக்கர் அல்லது இல்லத்தரசி. சினேகா மாதிரி குடும்பப் பாங்கான அழகான தோற்றம்.
திருமணம் ஆகி ஐந்து வருடங்கள் ஆகிவிட்டன. மூன்று வயதுள்ள அழகிய பெண் குழந்தை அமுதா. பாவம் தூங்கி விட்டாள். கணவன் ராமநாதன் ஒரு பாங்க் மேனேஜர்.
இனிய குடும்பம். உல்லாசமான வாழ்க்கை. டிப்பிக்கல் அப்பர் மிடில் க்ளாஸ் ஃபாமிலி. கணவன் சாயங்காலம் ஃபோன் செய்து சொல்லியிருந்தான், “இன்றைக்கு வீட்டுக்குத் திரும்ப சற்று லேட் ஆகும்..” என.
இப்போது டிவி ப்ரோக்ராம் மக்களை எச்சரிக்கை செய்யத் தொடங்கியிருந்தது. “தனியாக இருக்கும் இளம் பெண்கள் வயதானவர்கள் படு முன்னெச்சரிக்கையுடன் இருக்க வேண்டும்..!!” என்று உபதேசித்து பல பயமுறுத்தும் காட்சிகளையும் பின்னணியில் ஆழ்ந்த குரலுடன் சொல்ல லயித்துப் பார்த்துக் கொண்டிருந்த துளசிக்கு சற்று நடுக்கம் உண்டாகவே செய்தது.
அதுவும் சென்னை மாநகரத்தில் மையப் பகுதியில் கூட இந்த மாதிரி கொடூரங்கள் நடக்கிறது என்று ஊடகங்கள் கூறும்போது பார்ப்பவர்கள் பீதி அடைவது இயற்கைதானே..?
தொலைக்காட்சியில் ஈடுபாடுடன் பார்த்துக் கொண்டிருந்த துளசிக்கு, அந்த காட்சியின் சத்தத்திலும் மனம் லயித்திருந்ததிலும் அவள் வீட்டுக் கதவின் ஓட்டையில் ஓர் உருவம் மெல்ல ஒரு உலோகத்தை நுழைத்து பூட்டைத் திறந்ததை கவனிக்க வாய்ப்பில்லை.
அந்த உருவம் மெல்ல தன் கையில் இருந்த துப்பாக்கியை எடுத்துக் கொண்டு, ஒவ்வொரு அடியாக எடுத்து வைத்து அவளை நோக்கி முன்னேறியது. முகத்தில் ஒரு கருப்பு கர்ச்சிஃப் கட்டி முகத்தை கண் தவிர மற்ற எல்லாம் மறைவாக இருந்த அந்த உருவம் படு நிதானமாக ஒவ்வொரு அடியாக சத்தமில்லாமல் முன்னேறி அவள் கழுத்தில், கையில் இருந்த துப்பாக்கியை வைக்க விழைந்தது.
துளசி தன் கழுத்து பாகத்தில் “திடீர்” என குளிர்ந்த உணர்வு தோன்றவும், சாதாரணமாக கொசு அல்லது எறும்பு கடித்தால்கூட நம் கை நம்மையும் அறியாமல் அந்த இடத்தை நோக்கி சென்று அடிக்க அல்லது தடவ முயலும் அல்லவா..?
அதுபோல அவள் இடது கை அந்த இடத்தை சென்று துப்பறிய முயன்றது. குளிர்ந்த ஒர் குழல் முனை. துளசி திடுக்கிட்டு முழு விழிப்புணர்வுக்கு வந்து சட் என்று திரும்பினாள்.
அவளுக்கு தூக்கி வாரிப் போட்டது போன்ற உணர்வு தாக்கியது. முகமூடி அணிந்த ஒர் உருவம் தன்னை நோக்கி துப்பாக்கியுடன் நின்றதைப் பார்த்தால் யாருக்குத்தான் உறைந்து போகத் தோன்றாது..? அதிர்ந்து விட்ட துளசி “சட்” என்று திரும்பிப் பார்த்து எழுந்து நின்றாள்.
அச்சத்தில் நாக்கு உலர்ந்து போனது. நெஞ்சுக்குள் சம்மட்டியால் அடிப்பதுபோல் “டம்.. டம்..” என்று சத்தம் கேட்டது. அவளது மார்பகம் மேலும் கீழும் பயத்தில் ஆடியது.
கண்கள் படக் படக் என்று பட்டாம்பூச்சிபோல் திறந்து மூடி, அச்சச்சோ அவளுக்கே என்ன என்று சொல்லமுடியாத பயத்தில் ஸ்தம்பித்து நின்றாள்.
ஆனால் அவளது மனதில் ஆயிரம் எண்ணங்கள். கொள்ளை அடிக்க வந்திருக்கிறானோ..? கொலை செய்வானோ..? அல்லது தொந்தரவு செய்வானோ..? பீதி அடி வயிற்றைக் கலக்கியது.
அதைவிட துளசியைக் கலங்கச் செய்தது அந்தக் கயவனின் கண்கள் சென்று கொண்டிருந்த திசை. அவன் கையில் இருந்த துப்பாக்கி அவளது நெற்றியை நோக்கி குறி வைத்துக் கொண்டிருந்தாலும் அவனது கழுகுக் கண்கள் அவளது கழுத்துக்குக் கீழே அச்சத்தில் அசைந்து ஆடிக் கொண்டிருந்த தசைகளின் எழுச்சிகளின் மீது காமத்தின் ஆசைத் தீயில் மொய்த்துக் கொண்டிருந்ததை அப்பட்டமாகவே அவளால் உணர முடிந்தது.
தன்னையும் அறியாமல் அவளது கரங்கள் மார்பகங்களின் மீது நடுக்கத்துடன் மறைக்க முயன்றன. இரவு நேரம் ஆகி விட்டிருந்தபடியாலும் கணவனின் வரவை எதிர்பார்த்திருந்ததனாலும் அவள் உள்பாடி கூட அணியாமல் இருந்தது ஞாபகம் வரவும், அவளது அச்சத்தை இன்னும் அதிகமாக்கியது.
அவளது திமிரும் முயல் குட்டிகள் இந்தத் திருடனின் கவனத்துக்கு வராமல் இருக்கவேண்டுமே..!! என்ற அச்சம் புளியைக் கறைத்த உணர்வை உண்டாக்கியது.
அந்தக் கயவனின் கண்கள் இன்னும் மின்ன மின்ன அவன் துளசியை நோக்கி சமிக்ஞை செய்தான்.
“அவிழ்த்து விடு..!!” என்பதுதான் அவளுக்குப் புரிந்தது. அவன் ஏன் பேசவில்லை என்று அவளுக்கு உள்ளே கேள்விக் குறி எழுந்தாலும், ஒருவேளை தமிழ் தெரியாத வட அல்லது வடகிழக்குத் திருடனாக இருக்கலாம் அல்லது குரலை அடையாளம் தெரியாமல் இருக்க ஒரு யுக்தியாக இருக்கலாம் என்று நினைத்துக் கொண்டு தனது கழுத்தில் இருந்த அணிகலன்களை அவிழ்க்க முற்பட்டாள்.
ஆனால், அந்த உருவமோ ஒரு குரூரப் பார்வையுடன், அந்தத் துப்பாக்கியை ஆட்டிக் கொண்டே, அதை அல்ல என்ற சிக்னல் கொடுத்தது.
அவள் “உனக்கு என்ன வேண்டும்..?” என்று தீனமான குரலில் வினவினாள்.
அதற்கு அவன் சைகை மொழியில் கொடுத்த பதில் அவளை அதிரச் செய்தது. அதாவது நைட்டியை அவிழ்க்கச் சொல்கிறான் என்று அவன் காண்பித்ததும் அவள் நிலை குலைந்த உணர்வுடன் பூமி தனது கால்களின் அடியில் ஆடுவதுபோல் தோன்ற, “ப்ளீஸ்..!! என்னை ஒன்றும் செய்யாதே..!!” என்ற அறைகூவலுடன் அவனை நோக்கி கைகளைக் கூப்பினாள்.
அவன் மீண்டும் அவளை நோக்கி, டீவியின் “ரிமோட்” கண்ட்ரோலைக் கீழே வைக்கும்படி பணித்தான். உள்ளே சப்தம் கேட்டுக் கொண்டிருப்பதே நலம் என்று அவன் நினைத்ததாக இருக்கலாம். நிசப்தமாக இருந்தால் அக்கம் பக்கத்து வீட்டுக்காரர்கள் அலர்ட் ஆகி விடலாம் அல்லவா..?
அவள் ரிமோட்-ஐ சோபாவில் வைத்து விட்டு, மீண்டும் அவனை நோக்கி ஒரு இரக்கும் “லுக்” விட்டாள்.
அந்தக் கயவனோ மசிவதாக இல்லை. மீண்டும் அவளது நைட்டியை அவிழ்க்கச் சொல்லி சமிக்ஞை செய்தான்.
துப்பாக்கி முனையில் துளசிக்கு வேறு வழி தெரியவில்லை. அவள் மெல்லக் குனிந்து நைட்டியில் நுனியைக் கணுக்கால் பக்கத்தில் இருந்து இரு கைகளாலும் பிடித்து மெல்ல மெல்ல உயர்த்தி மேலே உயர்த்தி இடுப்பு பக்கத்தில் வரும்போது ஒரு லாஸ்ட் ட்ரை., “ப்ளீஸ்..!!” என்று கூறிப் பார்த்தாள்.
அந்த முகமூடி மனிதனோ கொஞ்சமும் ஈவிரக்கம் இல்லாமல் மீண்டும் “நத்திங் டூயிங்” என்ற பாணியில் அவளது உடலில் இருந்த உடைகளை நத்திங் ஆக்க சைகை காட்டினான்.
துளசியின் நைட்டி உயர்ந்து கழுத்தினைத் தாண்டவும் அவளது மாங்கனிகள் அவனது கண்களில் பட்டது. அவனது கண்கள் விரிந்து அவளது காம்பினை உன்னிப்பாகக் கவனிக்கத் தொடங்கின. அவளது நைட்டி தலையையும் தாண்டி உடலை விட்டு விடை பெற்று தரையில் விழவும், அவளது கண்கள் அவனது கண்களில் தெரிந்த காமத் தாகத்தை உணர, அவளையும் அறியாமல் அவளது நிப்பிள் அச்சத்தில் விறைக்க, அந்த இரண்டு கனிகளும் அவளது பயத்தில் மேலும் கீழும் ஆட, “கண்கள் இரண்டும், முலைக் கண்கள் இரண்டும்” அவனை நோக்கி கண்ணடிப்பதாகத் தோன்றியது அந்தக் கள்வனுக்கு..!!
அவளது மேனி முழுவதும் ஒரு வித அச்சப் புல்லரிப்பு. இடைக்கு மேல் பிறந்த மேனியாக நின்றதால் குளிரினாலா..? அல்லது அச்சத்தின் விறைப்பினாலா..? என்று அவளுக்கே புரியவில்லை.
ஆனாலும் அவளது விழிகள் அவளை நோக்கி மிரட்டிக் கொண்டிருந்த துப்பாக்கியின் முனையை நோக்கி இன்னும் பயத்தில் கண்களைத் தாழ்த்த அவனது இடுப்பின் கீழ் அவனது பாண்ட்-இன் கீழ் கூடாரம் இட்டிருப்பதைக் கண்டவுடன் அவளுக்கு இன்னும் “பகீர்” என்றது.
மேலே ஒரு துப்பாக்கி. கீழே ஒரு துப்பாக்கி தயாராகி மறைந்து நின்று இரண்டு குண்டுகளுடன் “குறி” பார்த்துக் கொண்டிருப்பதை உணர்ந்த அவளுக்கு கையும் காலும் ஓடவில்லை.
அந்த முகமூடி திருடனோ, அதனுடன் நிற்கவில்லை. துளசியை நோக்கி துப்பாக்கியைக் காண்பித்தவாறே அவளது பாவாடையையும் அவிழ்க்கச் சொல்லி கையைக் காண்பித்தான்.
துளசிக்கு நா உலர்ந்ததுபோல் இருந்தது. பக்கத்தில் சோஃபாவில் உறங்கிக் கொண்டிருந்த அவளது குழந்தை அமுதாவைக் காண்பித்து அவனை நோக்கி கைகூப்பி “ப்ளீஸ்..!!” என்று மீண்டும் ஒரு அப்பீல்.
கள்வர்களுக்குக் கூட சில வேளைகளில் காரணங்கள் புரியும் போலும்..!! அவன் தலையை ஆட்டி மீண்டும் சைகை காண்பித்தது அவளை பிரமிக்க வைத்தது..!!
அதாவது, பாவாடையையும் கழற்றி விட்டு பூரண பிறந்த மேனியாக படுக்கை அறைக்கு செல்லும்படி துப்பாக்கியைக்காட்டி துளசியை மிரட்டினான்.
பாவம் துளசி. வேறு என்ன செய்ய முடியும்..? வேறு வழி இல்லாமல் பாவாடை நாடாவை இழுத்து அவளது மேனிக்கு விடுதலை கொடுத்தாள்.
துளசியின் அம்மணம், அந்தக் கயவனை உன்மத்தம் பிடித்ததுபோல் ஆக்கியது. அவன் துப்பாக்கியை ஆட்டி அவளை நோக்கி படுக்கை அறையை நோக்கி செல்லும்படி பணித்தான். துளசியும் வேறு வழியில்லாமல் “அபௌட் டர்ன்” அடித்து பெட் ரூமை நோக்கி நடக்கத் தொடங்கினாள்.
அந்தக் கயவனின் கழுகு விழிகளில் அவளது பூசணிப் பின்னழகுகள் அப்பட்டமாகத் தெரிய, “அவன் என்ன செய்யப் போகிறானோ..?” என்ற அச்சத்துடன் மேலும் கீழும் ஆடிக் கொண்டு அன்னம் போல நடக்க, அவன் துப்பாக்கியை அவளது பின்னால் குறி வைத்துக் கொண்டு பின்னால் தொடர்ந்தான்.
படுக்கை அறையை அடைந்தவுடன், அந்தக் முகமூடிக் கள்வன், “என்ன செய்யப் போகிறானோ..?” என்ற படபடப்புடன் துளசி அவன் கண்களைப் பார்த்தாள்.
அங்கு காமம் ததும்பியதை அவளால் உணர முடிந்தது. அவன் கட்டிலின் விளிம்பில் சாய்ந்து நின்றவாறு துப்பாக்கியை மேலும் கீழும் ஆட்டி அவளை அருகில் வரும்படி சைகை கொடுக்க, அவள் தயங்கித் தயங்கி அவன் பக்கத்தில் செல்ல, அவன் கழுகுப் பார்வை அவளை உச்சந்தலையில் இருந்து கணுக்கால்வரை அணு அணுவாக ரசித்து, கொஞ்ச நேரம் பார்த்தான்.
அவளது மாங்கனிகளில் ஏற்ற இறக்கங்களையும் அவளது வாழைத் தொடைகளின் நடுவே பளிங்கு முக்கோண மதன பீடத்தையும் அதன் கொய்யாப் பழப் பிளவினையும் ரசித்தவாரே, அவளை மண்டியிடும்படி சமிஞ்சை செய்தான்.
வேறு வழியில்லாததால் அம்மணமான மேனியுடன் கூசிக் கொண்டு நின்ற துளசியும் மெதுவாக கையூன்றி முழங்காலில் மண்டியிட்டு நின்றாள்.
“அடுத்தது அவன் என்ன செய்யப் போகிறானோ..?” என்ற கவலை அவளது மனதில் வெகுவாக ஓங்கி நின்றது.
அந்தக் கயவன் படு நிதானமாக அவனது பாண்ட் பெல்ட்-ஐ அவிழ்த்து, ஹுக்-ஐயும் ரிலீஸ் செய்து, ஜிப்பையும் கீழே இழுத்து திறக்க, பாண்ட் மெல்ல மெல்ல இறங்கியது. அவனது ஜட்டிக்குள் கூடாரம் அடித்திருந்த அவனது தடியின் அவுட்லைன் அவள் ஓர் அடி தூரத்தில் இருந்து பார்த்ததால் தெளிவாகவே தெரிந்தது.
அவள் இருதயம் “படக்.. படக்..” என அடித்துக் கொண்டது. அவன் ஜட்டியையும் “சட்” என்று இறக்க, ஸ்ப்ரிங் போல அவனது சிவப்பு முனைகொண்ட ஒரு குழல் துப்பாக்கியும் கீழே தொங்கிக் கொண்டிருந்த இரண்டு கொட்டை குண்டுகளும் அவள் விழிகளில் தென்பட அவளுக்கு மூச்சே நின்று விடும்போல் இருந்தது.
அவன் தன் வலது கையில் இருந்த துப்பாக்கியை இடது கைக்கு மாற்றிக் கொண்டு தனது வலது கையினால் விறைத்து நின்று கொண்டிருந்த தனது உருளையை சற்று ஆட்ட, அது இன்னும் விறைத்து லாரியின் கியர் போல “கிர்ர்” என்று காண்பித்தது.
துளசி இமை கொட்டாமல் அதையே சில கணங்கள் அச்சத்துடன் பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள். அவன் விரலைச் சொடுக்க அவள் மேலே பார்த்தாள். அவன் துளசியை முகத்தை இன்னும் அருகே கொண்டு வரும்படி நடு விரலை ஆட்டி சைகை செய்தான்.
அவளுக்கு “குப்” என்று வியர்க்கத் தொடங்கியது. அவன் அவளை நாதஸ்வரம் வாசிக்க ஆணையிடுவான் என்பது அவளுக்கு தெள்ளத் தெளிவாகப் புரிந்தது.
உதடுகள் துடிக்க முகத்தை அருகே செல்ல, அவனது கருத்த தடியின் சிவப்பு மகுடம் இரண்டு இன்ச் பக்கத்தில் வர ராக்கெட், ஆகாயத்தில் பாய்ச்சுவதற்குத் தயாராக இருந்ததுபோல், அவளது செவ்வாய்க்குள் பாய்ச்ச அவனது செவ்வாழைப் பழம் தயாராக இருந்தது.
துளசி தயங்குவதைப் பார்த்த அந்த முகமூடிக் கள்ளன், மீண்டும் விரல்களை சொடுக்கி இன்னும் பக்கத்தில் முகத்தைக் கொண்டுவர ஆணையிட்டான்.
அவள் மெதுவாக முகத்தை இன்னும் முன்னால் கொண்டு செல்ல அவளது கோவைப் பழச் செவ்விதழ்கள் அவனது தடியின் முனையில் சென்று ஆமை வேகத்தில் இணைய, அவனது தண்டு வண்டுபோல் ரீங்காரம் இட்டுக் கொண்டு காமத் தந்தி மெசேஜ் அனுப்ப, அவளையும் அறியாமல் அவளது ஆரஞ்சுச்சுழை உதடுகள் தானாக ஓப்பன் செஸேம் என்று திறக்க, நீர்மூழ்கிக்கப்பல் ஆழிக்குள் இறங்குவதுபோல அவனது மகுடம் அவளது செவ்வாய்க்குள் நுழையத் தொடங்கியது.
துளசி அந்த இளம் சூட்டுத் தண்டு வாய்க்குள் நுழையவும், தனது அண்ணாக்கில் இழையும்போது அங்கு ஒரு இனம் புரியாத உணர்வு ஏற்பட்டதை உணர்ந்தாள்.
அவனது வலது கை அவளது தலையின் பின்னால் மெல்ல தடவியவாறு, அவளை முகத்தை முன்னும் பின்னும் ஆட்ட பணித்தது.
முகமூடியின் உள்ளே இருந்து அவன் வாய் “த்ச்சோ..!! த்ச்சோ..!!” என்று உச்சரித்து அவளை நாக்கையும் பிரயோகிக்கத் தூண்டியது.
துளசி நாவையும் தண்டின் அடியில் நீவிக் கொண்டே, முகத்தை முன்னும் பின்னும் மெல்ல மெல்ல அசைக்க அங்கு..,
“நாதஸ்வர ஓசையிலே, காமம் வந்து பாடுதம்மா..!!
நாவில் வரும் ஆசையிலே, தண்டும் தடுமாறுதம்மா..!!”
என்று பின்னணி இசைத்தது.
இன்னும் சற்று நேரம் நாயனம் தொடர, துளசியின் நாதஸ்வர இசை இன்னும் பல ராகங்களை காம நலம் நாடி மீட்டியது.
“பழம்தானா..? பழம்தானா..?
உதடின் நடுவே சுவைத்தேனா..?”
என்று அவளுக்கே ஒரு வித இன்பம் பரவத் தொடங்கியது.
ஏறக் குறைய ஒரு 20 நிமிட நாதஸ்வர தனி ஆவர்த்தனம் தொடர்ந்தது. முகமூடிக் கள்ளன் இப்போது ஒரு வித போதையில் இருந்தான்.
சாதாரணமாக மகுடி வாசித்தால் பாம்பு ஒரு வித மயக்கத்தில் தானே ஆடும்..!! அவனது கரு நாகமும் துளசியில் மகுடி வாசிப்பில் படம் எடுத்து அவளது வாய்க்குள் விம்மி விம்மி ஆடியது.
நாகத்தின் துடிப்பை துளசியால் தனது வாய்க்குள் துல்லியமாக உணர முடிந்தது. அது தனது குஞ்சில் ஊறிக் கொண்டிருக்கும் நஞ்சைக் கக்கும் நேரம் அதிக தூரத்தில் இல்லை என்று உணரவும், அவள் தன் முகத்தை பின்னால் இழுத்து தண்டினை வெளியில் எடுக்க முயன்றாள்.
ராக்கெட் பாய்ச்சப் பட்டால், ஆகாயத்தில் பாய்ச்சுவதுதானே நியாயம்..?
அந்த முகமூடிக் கள்ளனோ அவளது தலையின் பின்பாகத்தை நன்றாக அழுத்திப் பிடித்துக் கொண்டு அவளது செவ்வாயில் விந்து நதி பாய்ச்சுவதிலேயே குறியாக இருந்தான்.
அவனது மூச்சு வாங்கலில் அவனது முகமூடியின் முடிச்சு அவிழ்ந்தது. ஆனால் நேரே கீழே இருந்த துளசியின் முகத்தில் விழுந்து அவள் கண்களை மறைத்தது.
அவளது தலை இன்னும் முன்னே தள்ளப் பட, அவனது தண்டின் முனை அவளது தொண்டை வரை தொட்டுப் பார்க்க, அதன் துடி துடிப்பு அதிகம் ஆகி ஒரு நொடி நிறுத்த, பின்னர் அவனது அடித் தொண்டையில் இருந்து “ஆ..!! ஆ..!!” என ஒரு பிளிரல், தண்டின் விறைப்பு அதன் உச்சத்தை எட்டி வாய் முழுவதும் நிறைய விம்மி விம்மி அழுத அவனது தம்பி, அணைக்கட்டில் இருந்து பாயும் வெள்ளம் போல அவனது கஞ்சி அவளது செவ்வாயை நிறைத்தது.
அவனது உடல் முழுவதும் வலிப்பு வந்ததுபோல் வெட்டி வெட்டி ஆட, சில கணங்களில் புயல் வீச்சல் அடங்கியது. பூரண அமைதி நிலவியது. அவனது கை அவளது தலையை தன் பிடியில் இருந்து விடுதலை செய்தது.
துளசி ஒரு வழியாக அவனது பால் பாயாசத்தைத் தொண்டைக்குள் விழுங்கி விட்டு, முகத்தை மறைத்திருந்த அந்தக் கருப்பு நிற கர்ச்சிஃப்பால் தனது வாயைத் துடைத்துக் கொண்டாள்.
அவனை நோக்கி குற்றம் சாட்டும் தோரணையில், “சீய்..!! இப்படியா முரட்டுத்தனமாக..?” என்று உதடுகளைச் சுழித்தவாறு செல்லமாக டோஸ் விட்டாள்.
ராமநாதன், நேச்சுரலி அவளது கணவன்.., “நேக்கு ரொம்ப நாள் ஆசைடி. ஒன்னோட வாயிக்குள்ளே விடணும்னு. இத்தனை வருஷமா கேட்டுண்டு இருக்கேன்ல..!! நீதான் ஒத்துக்கவே இல்லை. அதனாலே தான் துப்பாக்கியை வச்சு உன்னை மிரட்டி காரியத்தை சாதிக்க வேண்டியதாயிடுத்து. பயந்து போயிட்டுயா துளு..?” என்றான் ராமநாதன்.
அவள் தோள்பட்டையில் முகத்தை இடித்துக் கொண்டு, “பயமா..? அதுவும் இந்த தீபாவளி கேப் துப்பாக்கிக்கா..? அதுவும் உங்க அசட்டு முகத்தைக்கண்டா..? கர்ச்சிஃப் கட்டி மறச்சுட்டாலும் உங்க பேந்த பேந்த கண்கள் உங்கள காணிச்சிடும் இல்லியா..!!” என்று பதிலுக்கு ஒரு ரிடர்ன் ஏவுகணை விட்டாள்.
“மத்தாப்பு, சங்கு சக்கரம், புஸ்வாணம் எல்லாம் வாங்கினேளா..? பெண் குழந்தை துப்பாக்கி வச்சு எப்படி விளையாடுவா..?” என்ற கேள்விக்கு,
“எல்லாம் வாங்கிருக்கேண்டி துளு. அங்கே டேபிள்-லெ வச்சுட்டுதான், துப்பாக்கியை மட்டும் எடுத்து உன்னை மிரட்டத் தொடங்கினேன். பின்னே, இந்தக் காலத்து பொண்ணுங்க ரொம்ப ஃபார்வார்டுடீ. எல்லாம் நல்லாவே எல்லாத் துப்பாக்கியையும் வச்சு விளையாடுவான்னா. ஏன் ராக்கெட்லே எல்லாம் போறாள். நீ மட்டும் என்ன ஃபர்ஸ் நைட்லேயே என்னோட ராக்கெட் எல்லாம் பிடிச்சு வாணம் அடிச்சு விட்டியோ இல்லியோ..!! அதற்குப் பிறகுதானே கிருகப் பிரவேசனம் எல்லாம் நடந்தது..!!” என்று பழைய நினைவுகளில் லயிக்க இருவரும் கண்ணொடு கண் நோக்கி சில நேரம் புன்னகைத்து கனவுலகில் லயித்தனர்.
துளசி கனவுலகில் இருந்து மீண்டு கொள்ள, கணவன் ராமநாதனை மீண்டும் குற்றம் சாட்டும் தொனியில் “உங்களுக்கு என்ன..? “விஷம்” இறக்கிட்டேள். என்னோட கண்டிஷனை நினச்சுப் பார்த்தேளா..? உள்ளே எல்லாம் ஒரே அரிப்புன்னா..!! மச மசான்னு நிக்காம தீபாவளியும் அண்ணீக்குமா என்னோட விளக்குலே எண்ணை விட்டு தீபம் ஏத்துங்கோன்னா..! சீக்கிரம்..!!” என்று ஆணையிட்டு கட்டிலில் மல்லாக்காகப் படுத்துக் கொண்டு ரம்பா சைஸ் தொடைகளை நன்றாக விரித்து வைத்துக் கொண்டு தனது முக்கோண மன்மத விளக்கைக் காண்பிக்கவும், அவனது நாகம் மீண்டும் படம் எடுக்கத் தொடங்கியது.
சென்ற முறை பீய்ச்சியதில் கொஞ்சம் தண்டில் இருந்தது. அதற்கு மேலும் இன்னும் ஊற, அந்த எண்ணையை அவள் விளக்கில் முதலில் வடித்து, அவனது தீப்பந்தத்தால் அவளது விளக்கில் தீபம் ஏற்ற, அங்கு காமத் தீ கொழுந்து விட்டு எரியத் தொடங்கியது.
சற்று நேரத்தில் அந்தப் படுக்கை அறையில் காமரசத்தின் சரவெடி, ராக்கெட். இருவரும் உச்சக் கட்டத்தில் விண்ணில் பாய்ச்சப் பட்டு ஆகாயத்தில் பறந்து அங்கு வெடித்துச் சிதறி விண்மீன்களாய்ப் பறந்து மெல்ல மெல்ல துயில் கொண்டனர்.
பின்னர், மெல்ல எழுந்து குழந்தையை சோபா செட்-இல் இருந்து எடுத்து படுக்கையில் படுத்துத் தூங்கும் முன்னர், “காலைலே நாலு மணிக்கு எழுந்து ஸ்நானம் பண்ணணும்..!!” நமட்டுச் சிரிப்புடன் போன ஐந்து வருடங்களாக எப்படி எண்ணை தேச்சு ஸ்நானம் பண்ணியதை நினத்தவாறே, தூக்கத்தில் ஆழ்ந்தனர், ஒருவருக்கொருவர் “ஹேப்பி தீபாவளி..!!” என்று அணைத்தபடி செவிகளுக்குள் கிசுகிசுத்தவாறு..!!
